Madril eta Euskal Herriko gobernuentzat, CONFEBASK eta CENentzat, antzaz, ez dugu mobilizaziorako arrazoirik, ongi baino hobeto bizi bait gara arruntasun berri honetan.

 

 

Badakigu arrazoiak ez direla falta, guk ez dugu aitzakiarik behar, eta haiek ez dira nekatzen mobilizazioa justifikatzen duen ezer ez dagoela esaten, eta arrazoia ematea beste ezer ez litzaiguke gustatuko, behingoagatik baino ez balitz ere.

Nazkaturik gaude, egoera hau jasanezina da. Pandemia batean murgildurik jarraitzen dugu, milaka lagun galdu ditugu bidean, gure kideek haien bizitzek arriskuan jarri dituzte gu guztiok babesteko. Langileriak, beste behin ere, zaintza, bizitza eta ongizatea erdigunean egon behar direla beti erakutsi du eta horretarako zerbitzu publikoak ezinbestekoak dira. Konfinatuta geundelarik beste mundu bat posiblea zela amestu genuen, feminismotik, elkartasunez eta xamurtasunez eraikitako mundu berri bat.

Baina jende honi gure ametsak, gure bizitzak bezala, ez zaizkio batere axola, horregatik esaten digute behin eta berriz arrazoirik ez dugula. Baina guri ez zaizkigu kontuak ateratzen, aspaldidanik soberan ditugulako arrazoiak, gure bizitzek beren plan, funts edo onurek baino askoz gehiago balio dutelako.

 

« Orain bermatu behar da guztiontzako  bizitza duina , bizitzea merezi duen bizitza. »

 

Ordua iritsi da, hau da garaia

Ordua iritsi da, eta hau da garaia, unea, oinak gelditzeko, esateko ondo dagoela, beren lana egiteko. Lan-erreformen eta pentsioen edukiak baldintzatzeko adinako indar-korrelazioa dago. Madrilgo gobernua Espainiako Estatuan inoiz izan den gobernurik aurrerakoiena bada, utz diezaiotela zorabiatzeari eta froga dezatela. Euskal Herritik ezkerrak Madrilen hartzen diren erabakietan eragina izan badezake, aitzakiak jartzeari utzi eta egin dezatela. Hau da unea. Orain bermatu behar da guztiontzako bizitza duina, bizitzea merezi duen bizitza.

Europear Batzordeak Espainako Gobernuarekin sinatutako konpromezuak ez dira dohakoak. COVID-19ren hondamendia pairatzeko egin diren Europear funtsak garesti ordainduko ditugu langileok.

Europear funtsak zerutik eroritako mana gisa saldu zizkiguten baina gu ongi dakigu botereak, kapitalak, ez dituela oparirik egiten. Funtsa horiek mailegua besterik ez dira eta ordaindu beharreko interesak gure eskubideak erabat murrizten dituzten erreformen bidez ordainduko dira.

Aski da! Europear batzordeak ezin du gure etorkizuna baldintzatu, gure eskubideak ez daude salgai.

 

 

« CCOOk eta UGTk egiten dutena  ez da sindikalismoa  »

 

Ez gara ume mokoak, ez gara tuntunak, sindikalgintza ez da CCOO eta UGT-k egiten dutena, langileak behin ta berriz salduz, gu sindikalgintza duina egiten dugu, gure interes bakarra jendea da, pertsonak, hauek direlako gure kapitalik handiena, gure altxorrik preziatuena. Ez gaituzte engainatuko, oraingoan izen aldaketarik ez du balio, ez dugu onartuko tranpa gehiagorik.

 

Benetazko aldaketak

Nekatuta gaude zuen engainu eta xangrinez, dena nola aldatzen duten egin dezaten, azkenean berdin-berdin uzteko. Oraingoan ez diezu lagunduko gauzei izena aldatzen. Ez gara makillaje pixka batekin konformatuko. Lan-erreformak indargabetu behar dira, bai, baina eskubideetan aurrera egiten ere jarraitu behar da. Sektoreko hitzarmenen prebalentzia berreskuratu behar da enpresakoen eta estatukoen aldean, aurrerajarduera ziurtatuz eta ez aplikatzeko aukera ezabatuz. Lan-malgutasuna mugatzea eta enpresei lan-baldintzak aldatzea edo inolako kontrolik gabe enplegu-erregulazioko espedienteak edo enplegu-erregulazioko espedienteak egitea galaraztea, baita onurak dituztenean ere. Langileen kaleratzeak ere ezin dira ia doan atera.

Onartezina da XXI. mendean erabateko prekarietate eta esplotazio egoeran dauden langileak egotea; horregatik, etxeko eta zaintzako langileak erregimen orokorrera pasatzeko unea ere bada, gainerakoen eskubide berberekin. Era berean, orain legez mugatu behar dira azpikontratazio-kateak, eta bermatu lan bera eginez gero langile guztiek lan-baldintza berberak izango dituztela.

 

« Ezin ditugu adineko pertsonak lanera behartu gure gazteak  langabezian eta prekarietatean  bizi diren bitartean »

 

Pentsioen erreformak pentsio duin eta nahikoa bermatu behar du, guztiontzako, baita emakume pentsionistentzat. Gobernu guztien ezintasuna eta interes falta dela eta emakumeok pairatzen dugun soldata arrakala, behintzat pentsiotan desagertu behar da. Horregatik derrigorrezkoa da 1080€-ko pentsio minimoa orain! Bizitzeko lan egiten dugu ez dugu bizi nahi lanerako, ezin ditugu adineko pertsonak lanera behartu gure gazteak langabezian eta prekarietatean bizi diren bitartean, horregatik erretiroa berriz ere 65 urteetan finkatu behar da. Dirua ez da falta, soberan duguna instituzioetan lapurrak dira. Pentsio publikoak sostengatzeko tresnak egon badira ez ditugu pentsio pribaturik nahi, gure lanarekin ez dugu inoren txiringitoa sostengatu behar.

Egia da STEILASen eta ESKn ameslariak garela, beste mundu posible batekin amets egiten dugula, baina inork ez dezala huts egin, ez gara tentelak, jende arduratsu eta duina gara, gure jendea zein den oso ondo dakiguna, baina, batez ere, oso argi daukagu nor den etsaia eta non presionatu behar den. Patronalaren eta horiek defendatzen dituzten alderdi eta erakundeen interesen, gure jendearen interesen, mobilizazioaren eta borrokaren aurrean.

 

Gora langileon borroka!