Lan eta pentsio erreformen edukiak modu erabakigarrian baldintzatzeko adinako indar-korrelazioa dago Diputatuen Kongresuan. Aukera hau ezin dugu galdu. Azaroaren 17an manifestazioa Bilbon.

 

 

Bada garaia

Ez dugu arrazoirik behar, aspaldian sobran ditugulako. Horietaz kargatuta gaude, kalera inoiz baino indar handiagoz ateratzeko motiboz. Baina, haien gainetik, arrazoi bat dugu, bere plan, funts edo onuretako edozeinek baino askoz gehiago balio duena.

Nekatuta gaude beti galtzen dugun joko makabro honekin. Nazkatuta daude plater hautsiak beti ordaintzen dituztenak izateaz. Tortillari buelta emateko garaia iritsi da, langile klasearen interesak beste edozein interesen aurretik jartzekoa, eta momentu hori orain da.

Ez dago gure esku Pedro Sánchezen Espainiako egungo gobernuak zenbat iraungo duen jakitea, ez eta etorkizuneko hauteskundeen emaitzak aurreikustea ere. Badakigu zenbakiek ematen dutela, eta hori errealitate ukaezina da. Lan eta pentsio erreformen edukiak modu erabakigarrian baldintzatzeko adinako indar-korrelazioa dago Diputatuen Kongresuan. Aukera hau ezin dugu galdu, han erabakitzen denak eragin zuzena baitu Hego Euskal Herriko herritarrengan.

 

 

Arrazoia gu gara

Arrazoia gu gara, egunez egun CCOO eta UGTren traizio berri bat eta Espainiako Estatuaren historiako gobernu aurrerakoienari, PSOEk eta Elkarrekin Podemosek osotzen dutena, sostengu emateko beharrezkoak diren ezkerreko erakundeen laguntzarekin, kasu egiten diegun langileok.

Arrazoia gu gara, gure begien aurrean batzuek eta besteek Madrilen negoziatzen duten bezala, patronalaren eskutik, eta erabateko opakotasunarekin, Hego Euskal Herrian eta Espainiako Estatu osoan milioika langileren bizitza markatuko duten lan eta pentsio erreformak.

 

« Lan-erreforma indargabetzearekin bakarrik  konformatu ez gaitezela  esateko garaia iritsi zaigu »

 

Arrazoia gu gara, langileak, herri-klaseak. Hainbat hamarkadatan arauak atzera egin ondoren, lan-erreforma indargabetzearekin bakarrik konformatu ez gaitezela esateko garaia iritsi zaigu.

Rajoyren lan erreforma indargabetzeaz gain, hori ezinbestekoa da, eskubideetan aurrera egin behar dugu. Sektoreko hitzarmenek enpresa- eta estatu-hitzarmenen aurrean duten nagusitasuna berreskuratu behar da, hitzarmenen ultraaktibitatea ziurtatuz eta enpresek hitzarmenak ez aplikatzeko aukera ezabatuz. Horrez gain, lan-malgutasuna mugatu behar da, eta enpresei lan-baldintzak aldatzea edo EREak edo EREak egitea eragotziko dien jokalekua ezarri behar da, administrazioaren inolako kontrolik gabe eta irabaziak izanda ere. Kaleratzeagatiko kalte-ordainak itzuli egin behar dira 2011ko eta 2012ko lan-erreformen aurreko zenbatekoetara.

Azpikontratazio-kateak mugatu eta enpresa nagusiaren eta azpikontraten arteko lan- eta soldata-baldintza berak bermatu behar dira. Bada garaia, goazen berandu, XIX. mendean XXI. mendean baino ustiapen berezkoagoa ahalbidetzen duen etxeko lan erregimen berezia erauzteko.

Guztiontzako pentsio publiko duinak eta nahikoak bermatuko dituen pentsio-erreforma behar dugu. Oraingoan ez gara engainatzen utziko, izan ere, hainbeste murrizketa, prekarietate eta gaur egungoa bezalako osasun-krisi bat jasan ondoren, ESK eta STEILASentzat ezinezkoa da erretiroa hartzeko legezko adina, gutxienez, 65 urtera itzultzea. Guztiz onartezina da adineko pertsonak beren lanpostuetan adin jasanezinetaraino jarraitzera behartzea; 30 urtetik beherakoen ia %30 ezin da lan merkatuan sartu.

 

 

« Ez gaituzte ikusiko  izen-aldaketa hutsekin . Izena aldatu arren, onartezina izaten jarraitzen du. »

 

Ez gaituzte ikusiko izen-aldaketa hutsekin.Ez digu balio pentsioen jasangarritasun-faktorea belaunaldi arteko ekitate-mekanismoarekin ordezkatzeak. Izena aldatu arren, onartezina izaten jarraitzen du. Pentsiodunen mugimenduaren aldarrikapenei entzungor egiten segitzeko ere ez gaude prest: 1.080 euroko gutxieneko pentsioa nahi dugu eta orain nahi ditugu! Gutxieneko pentsio horiek bizitza osoan lan egin dutenen ongizatea bermatzeaz gain, behingoz hautsi egiten dute pentsioen arteko genero-aldea.

Pentsio-sistemaren erreformak alde batera utzi behar du pentsio-plan pribatuak sustatzeko ideia, eta kontrako bidea hartu behar du, zerga-onurak BGAEei kenduz. Gure pentsioak dira jokoan dagoena, gure lan-baldintzak dira, gure bizitzak, gure gainetik negoziatzen dutenak eta ez dugu hori besterik behar.

 

 

Garaipenak lortzeko, borroka da bide bakarra!

Ez gara inozoak eta gure erantzukizuna geure gain hartzeko prest gaude. Ondo dakigu nor diren gure jendea, baina, batez ere, oso argi daukagu nor den etsaia eta non egin behar den presioa. ESK eta STEILAS beti jakin izan dugu mobilizazioa eta borroka direla gure eskubideak patronalaren interesen eta horiek defendatzen dituzten alderdi eta erakundeen aurrean defendatzeko tresnarik onena.

 

«  Azaroaren 17an , asteazkenean, Bilbon mobilizatuko gara, 11:30ean, Erriberako Merkatutik »

Hori dela eta, azaroaren 17an, asteazkenean, Bilbon mobilizatuko gara, 11:30ean, Erriberako Merkatutik, langileen egoera nabarmen hobetuko duten lan-erreformen eta pentsioen alde, gizarte-kohesioa eta lanen, lan guztien eta aberastasunaren banaketa bermatuko duten kalitatezko zerbitzu publikoen alde.

ORAIN ERANTZUTEKO GARAIA DA!